In het verleden werd mij in Nederland ervan afgeraden mijn academische titel op mijn visitekaartje te vermelden. Het was een goed bedoeld advies en ik volgde hem uiteraard. Ik wilde niet te koop lopen, zoals men het noemde. Er hangt anders een vleugje arrogantie over je heen als je het wel doet.
Voor Duitsers is het uitdragen van een titel niet een teken van arrogantie. Zij kijken daar zonder veel emoties naar en interpreteren de feitelijk en neutrale informatie hierachter.
Titels geven Duitsers meer duidelijkheid over:
- je expertstatus
- je kennisgebied
- je bevoegdheid
- je rol in het bedrijf
- je verantwoording
De feitelijke benadering over titels en ook het respect dat een Duitser voor de verschillen in opleiding, kennis en kunde heeft is veel minder emotioneel beladen dan in Nederland.
Stap over je eigen schaduw en gebruik je titel op je visitekaartje. Het is zakelijk een voordeel om bij voorbaat als vakkundig te worden ingeschat. En als dat voor je prettiger voelt, maak dan een visitekaartje enkel voor je Duitse zakenpartners en klanten.
Wat ga jij met je titel doen? Ik ben heel benieuwd naar je commentaar hieronder.
Interessant Nina, want hier komt een ander aspect om de hoek kijken. Zo beschouwd is het interessant als, in elk geval binnen Europa, titels wat meer gelijkgetrokken worden. In dat opzicht is de nieuwe Bachelors/Master structuur wel een zegen. Dat maakt het solliciteren wat eenvoudiger, maar ook de status van titulatuur. Toch van de gekke dat je je titel in een buurland moet laten erkennen.
Die opmerking over drs. moet je met een korreltje zout nemen. Al is het wel zo dat die term in het verleden alleen in Nederland en Indonesië bekend was. Daarmee was hij volgens mij niet geheel vergelijkbaar met academische titels (maar vooral ook opleidingsniveau) in het buitenland.
In Nederland is professor de titel voor een hoogleraar en mag alleen worden gebruikt als je aan een universiteit verbonden bent. Maar weet nu dat dit in D’land niet zo is.
Inderdaad, weer wat geleerd.
sorry, mijn nederlands ist niet zo goed, darum in deutsch:
das Angeben von Titeln auf einer Visitenkarte ist wichtig und angenehm aus o.g. Gründen. Nicht zuletzt ist es hilfreich, wenn man auch später nochmal nachsehen möchte, aus welchem Grund auch immer. Was spricht dagegen, einem neuen Kontakt etwas über die berufliche Laufbahn mitzuteilen, das macht doch keinen zum “Fachidioten”. Es ist schon richtig, dass ein Titel nicht den Grad der Kompetenz widerspiegelt, setzt aber mehr als Grundwissen voraus.
Groeten Inge (Leitung Tourismus Duisburg)
Inge danke! Gut beim Namen genannt. Grundwissen!
Grundwissen ist die Basis für Fähigkeiten und Kompetenz. Ob jemand etwas draus macht, sei dahin gestellt.
Aber Menschen mit bestimmten fachlichen Grundwissen schätze ich sehr. Mein Wissen ist beschränkt und der Austausch mit Menschen mit anderen Fachkenntnissen ist eine Bereicherung! So weiß man direkt, mit welchen Fragen man sich an die richtige Person wenden kann.
In Nederland is #vertalen een vrij beroep. In Duitsland moet je #Diplomübersetzer zijn (afgeronde academische opleiding). Uit ervaring weet ik dat de titel in de vertaalwereld niet altijd iets zegt. Een goed CV met de meest prachtige titels zegt in de praktijk lang niet altijd iets over de kwaliteit van vertaler. Dat is de reden waarom wij bij #AgroLingua #vertalers altijd uitvoerig testen, voordat we er intern een ‘kwaliteitslabel’ aan toevoegen. En veel vertalers bij ons met ‘kwaliteitslabel’ hebben helemaal geen titel, maar zijn #vertaaltalenten of #moedertaalsprekers met veel #vertaalervaring. Wat me wel opvalt is dat de Duitse Diplomübersetzer doorgaans beter uit de test komen dan de Nederlandse #vertalers met afgeronde #vertalersopleiding (HBO). Zouden de Duitse #vertaalopleidingen dan toch meer gedegen zijn?
Een ding is duidelijk: In Duitsland is de titel belangrijk en moet je die ook zeker op je visitekaartje blijven vermelden; in Nederlands zou ik het afraden, daar kun je je beter in de praktijk bewijzen, bijvoorbeeld door middel van een gratis #testtvertaling!
Omdat ik zelf ook veel vertaal (c.q. eerder copywriting; comes with the job) kan ik beamen dat de praktijkervaring heel belangrijk is en de kwaliteit zal verhogen. Belangrijk voor de vertaler hierbij is uiteraard ook de snelheid = waarde voor geld. Jouw ervaring bevestigt echter ook dat er blijkbaar wél een niveauverschil is op basis van opleiding. Dat vind ik dan weer interessant 🙂
Wat mij dan in Nederland opvalt is dat het woord “manager” een prominente rol heeft. De vacaturesites staan er bol van. Ook starters zonder ervaring zijn meteen managers. Is dat dan gewoon een andere manier van profilering?
*Ik zie trouwens steeds meer Nederlandse visitekaartjes met een titel erop 😉
Ik verheug me op ons gesprek morgen, Vera!
Misschien kun je dan Nederlandse en Duitse visitekaartjes hanteren? Dan passen die beide het beste in die toch verschillende culturen en om de kosten hoef je het niet te laten.
Slim idee!
Herman, daar ben ik helemaal mee eens. Op die manier pas je je aan beide mentaliteiten een stuk aan. En dat helpt zeker en zakelijk slim.
“Expeerstatus” (punt 1) Bedoel je “status als expert”?
Eerlijk gezegd vind ik als nuchtere Nederlander dat een titel helemaal niet zoveel zegt over iemands vakkundigheid op een bepaald gebied. Veel belangrijker zijn concrete kennis, deskundigheid en ervaring.
Het moet idd expertstatus zijn, dankjewel!
Wat jij zegt als Nederlandse is helemaal correct. Zo is men hier opgevoed. Titels zijn niet belangrijk.
Jij werkt al jaren in Duitsland, dus je kunt waarschijnlijk beamen dat men in Duitsland daar anders over denkt. Dat is de reden dat ik het thema eens wilde oppakken. Als je zaken wilt gaan doen in Duitsland is je deskundigheid, ervaring en kennis in het begin niet zichtbaar.
Mijn tip is daarom: een titel helpt.
Dat klopt inderdaad Nina, ik weet uit ervaring dat titels hier in Duitsland (nog steeds) een redelijk belangrijke rol spelen. Vandaar dat ik Hermans tip met verschillende visitekaartjes voor de Duitse en Nederlandse markt zo’n goed idee vind.
Interessant onderwerp. Het enige ‘probleem’ is dat de academische graden in Duitsland en Nederland in het verleden nogal van elkaar verschilden. Dat is met de introductie van de Bachelor en Master structuur wellicht anders geworden. Kan ik niet beoordelen. Maar Nederland loopt over van de doctorandussen, eigenlijk een soort nep-academici (mag ik zeggen want ben er ook eentje). En dat kent men over de grens niet of nauwelijks. Daarnaast is men in Duitsland nogal scheutig met professoren die niet gepromoveerd zijn. Kijk maar eens naar al die professoren op kunstacademies.
Maar ‘wij Nederlands’ zijn inderdaad niet scheutig met trots en waardering. Hoewel…
Hi Antoine,
gezien ik ook Drs. ben vind ik dit niet nep-academici (heb tenslotte 6 jaar op de universiteit gestudeerd).
Deze titel heb ik destijds door de Nederlandse overheid laten herkennen omdat er idd anders geen vergelijkingsmogelijkheid was voor bijv. werkgevers. De Duitse titel was Magister Artium of M.A. (Magisterstudium = drie wetenschappelijke vakken).
Of we blij moeten zijn met de Masters en Bachelors, ik weet het niet.
Leuk dat je de Professoren aanhaalt. Professor is namelijk geen academische titel;-) Deze titel kan staan voor een beroep of hij kan verleent worden bijv. aan kunstenaars. Professor is een “Ehrentitel” en/of “Amtstitel”.
Heb ik ook weer iets geleerd 🙂
Groeten,
Nina